تکامل طب گیاهی در ادوار و مناطق مختلف(قسمت چهارم، گیاهان معطر)
عنصر اصلی تهیه مواد مختلف گیاهی برای حفظ اجساد
در روزگاران کهن گیاهان نه تنها براي معالجه بیماري ها به کار گرفته میشده بلکه عنصر اصلی تهیه مواد مختلف گیاهی و معطر برای مومیایی و حفظ اجساد و جلوگیری از فساد آن ها و همچنین ترکیباتی براي زیبایی و به اصطلاح آرایش و بزك زنان و تهیه روغن های طبی و عطرها و تریاق و ضد سم و نظایر آن بوده است و مصارف غذایی و آشپزخانه ای گیاهان به عنوان ادویه خیلی محدود بوده است.
تا آنجا که تاریخ میگوید تنها از اوایل قرن اول پس از میلاد مسیح رومی ها از گیاهان ادویه ای در آشپزخانه به عنوان گرد ضدعفونی کننده و معطر و غالبا نیز براي پوشاندن بوهای نامطبوع مواد طباخی و بعضی از غذاها استفاده میکرده اند.
و بعدها با توسعه یافتن روابط تجاری و فرهنگی بین کشورهاي بزرگ مانند ایران و چین و هند و یونان و انتقال و تبادل اطلاعات بین مردم کشورها و کشف مناطق و قاره های جدید مانند افریقا و امریکا بتدریج آشنایی با گیاهان ادویه ای و مصارف آنها گسترش یافته و در اغلب کشورها به منزله موادی که اختصاص به مناطق گرمسیر دنیا دارد مورد توجه قرار گرفته و مصرف میشده و یکی از اقلام مهم تجارت بین المللی بوده است.
محل رویش گیاهان دارویی
موطن گیاهان ادویه ای و اغلب گیاهان طبی غالبا مناطق گرمسیر مشرق زمین و مناطق استوایی واقع بین ۲۵ درجه عرض شمالی و ۱۰ درجه عرض جنوبی استوا بوده است.
مثلا مناطق قاره آسیا منشأ تولید فلفل، دارچین، میخک، زنجبیل، هل، زردچوبه و نظایر آن و مناطق گرمسیر کشورهای امریکایی منشأ انواع فلفل سبز و قرمز و وانیل هستند درحالیکه مناطق مدیترانه ای و معتدل شمال افریقا و آسیا موطن اغلب گیاهان برگی طبی و سبزیجات معطر و آشپزخانه ای مانند:
گشنیز، برگ بو، زیره، رازیانه، شنبلیله، خردل، اکلیل کوهی، زعفران و مریمگلی و مرزه و نظایر آن است و از مناطق سردسیر آسیا و شمال اروپا جز معدودی گیاهان مانند زیره سیاه و ترب اقلام متعددی به بازار گیاهان دارویی و ادویه ای دنیا عرضه نمیشود.
قدیمی ترین اطلاعات ثبت شده در مورد گیاهان در ارتباط با مصرف آنها در عصر ساختمان اهرام مصر یعنی در حدود۲۱۰۰-۲۶۰۰ قبل از میلاد مسیح است.
(حدود ۴ هزار سال قبل) طبق اسناد به دست آمده از پیاز و سیر به مثابه قاتق خوراك هزاران کارگر در ساختمان های اهرام استفاده میشده و از گیاهان طبی نیز براي درمان بیماری های آن ها مصرف میشده است.
بعدها در جریان مومیایی کردن اجساد فراعنه دارچین و سایر انواع گیاهان از چین و جنوب شرقی آسیا به مصر وارد میشد تا طبق معتقدات آن ها براي آرام نگهداشتن خدای مرگ و محافظت اجساد مردگان بااهمیت و جلوگیری از فساد آن ها در طول قرن ها که به صورت مومیایی نگهداری میشوند، به کار رود.
به این ترتیب که پس از خالی کردن قسمت داخلی بدن و شکم و تمیز نمودن آن از گیاهان معطر مانند زیره و بادیان و مرزنجوش و دارچین و نظایر آن استفاده میشده است.
