پیشینه تاریخی دارچین

پیشینه تاریخی دارچین

در ایران به طور کلی «دارچین»  گفته میشود. در کتب طب سنتی انواع آن را با نام های «دارصینی»، «دارچینی»،«سلیخه»نام برده اند. پوست شاخه های درختی است که به فرانسوی آن را Cannelle و به انگلیسی Cinnamon نامند و درخت آن را به فرانسوی Cannelier یا Cannellier و به انگلیسی Cinnamon یا Cinnamon tree مینامند. گیاهی است از خانواده Lauraceae وگونه های مختلفی دارد که معروف ترین آن ها دو گونه با نام های علمی زیر است:

Cinnamomum verum J .S .Presl.1 .که مترادف آن C .zeylanicum Bl است و در بازار تجارت بین المللی به نام « دار چین سیلان»در کتب (Ceylon Cinnamon)  و به نام «قرفه» معروف است و از مرغوب ترین انواع دارچین است.

Cinnamomum cassia Bl.2 . که رویشگاه آن چین و ویتنام و جزایر سوند و آن حوالی است و در چین نیز پرورش داده میشود و در بازار به نام « دار چین چین» یا Chinese cinnamon و«دار چین سایگون» یا  (Saigon cinnamon) گفته میشود.

این دار چین را به عربی «سلیخه» و «دارصینی» و به زبان اردو « تج» می نامند و مترادف آن C .aromaticum Nees می باشد.

انواع دیگري نیز با اسامی تجارتی خاص در بازار وجود دارد که در حد مرغوبیت انواع فوق نیست، از جمله دار چین کایان که در امریکاي جنوبی میروید، رنگ آن تقریبا سفید و در دهان زود نرم میشود و دار چین ناصاف و نامرغوب که به جاي پوست شاخه های جوان درخت از پوست تنه درخت دار چین سیلان تهیه میشود که خشن و ناصاف و نامرغوب است.

سابقه تاریخی دارچین

دو گونه دار چین به نام دار چین سیلان و دار چین سایگون از قدیمی ترین ادویه های جهان هستند که از اعصار کهن مورد شناخت بشر بوده اند و اسناد مکتوب تاریخ قدمت آن ها را به ۴۰-۳۰ قرن پیش میرساند.

از نظر کیفیت این دو نوع دارچین باهم یکسان نیستند ولی به علت شباهت زیادي که از نظر خواص و عطر باهم دارند از همان قرن ها پیش همیشه دو گونه: C .verum و C .cassia باهم اشتباه میشده و حتی در حال حاضر نیز در اغلب مناطق دنیا براي این دو گونه دارچین اختلافی قائل نیستند.

در بازار امریکا تقریبا تمام ادویه ای که به نام دارچین فروخته میشود عملا از نوع C .cassia است و نام دار چین را امریکایی ها از هر نوع Cinnamon  میگویند. در انگلستان مرسوم است در بازار و در محافل علمی نام Cinnamon برای گونه مرغوب C .zeylanicum  و نام Cassia برای گونه C .cassia به کار می رود.

در صورتی که در امریکا طبق مقررات مواد غذایی دارویی  مربوط به سال ۱۹۳۸ اجازه داده شده است که کلمه Cinnamon  برای هر دو نوع یعنی C .zeylanicum و یا C .cassia به کار رود.

حکمای طب سنتی از جمله گالن طبیب نامدار یونانی در قرن دوم پس از میلاد در کتابش دار چین سایگون و یا C .cassia  را هم ردیف با C .zeylanicum  یا دار چین سیلان اعلام کرده و معتقد است که در مصارف طبی میتوان به جای دار چین سیلان از دار چین سایگون استفاده کرد ولی از نظر مقدار باید مقدار مصرف دار چین سایگون دو برابر دارچین سیلان باشد.