خواص چای سیاه در طب سنتی
چای سیاه نیز مانند هر خوراکی دیگری فواید و زیان‌هایی دارد. اما از آنجا که طبیعت آن، در درجه دوم گرم و خشک است،
مدام‌نوشیدن آن زیان‌آور نیست؛ پس افرادی که از نوشیدن چای، دچار مشکل می‌شوند، دارای سوء مزاج، ضعف مزاج یا… هستند.
طبیعت چای سیاه
بنابر نظر حکیم عقیلی خراسانی، گرم و خشک در مرحله دوم است و اینکه برخی به‌جهت تسکین عطش و کاهش حرارت و
التهاب داخلی بدن، آن را سرد دانسته‌اند، اصلاً درست نیست. سبب این آثار، به تلطیف اخلاط بلغمی غلیظ و
پاکسازی اخلاط لزج از سطح دستگاه گوارش مربوط است.
چای سیاه موجب تعدیل مزاج و تقویت اندام‌های بدن می‌شود؛ حرارت غریزی و به‌تبع آن، ارواح
و قوای بدن را تقویت می‌کند؛و به‌خاطر قبض و عطریتی که دارد، موجب تقویت معده می‌شود،
همچنین چای سیاه به‌علت حرارتی که دارد می‌تواند موجب افزایش قوای جنسی در افراد با مزاج سرد و تَر شود.
به‌خلاف آب، نوشیدن یک فنجان چای پس از غذاهای سنگین، به برطرف‌کردن آثار زیان‌بار غذاهای چرب کمک می‌کند
و موجب احساس راحتی در معده می‌شود. همچنین چای به‌خاطر حرارت مزاجی خود، اخلاط لزج را از مسیرهایی که
در آن تجمع یافته‌اند، پاک می‌کند و انسدادهای مجاری بدن را باز می‌نماید و همچنین تشنگی کاذب را برطرف می‌کند.
نوشیدن چای، موجب افزایش ترشح عرق و ادرار است؛ پس به دفع مواد زائد کمک می‌کند.
از دیگر خواص این چای می‌توان به تسکین برخی سردردها، تصفیه خون و بهبود رنگ چهره، پاکسازی معده و مغز،
کاهش بوی بد دهان، کاهش اندوه و افزایش نشاط، رفع برخی از مشکلات ادراری، و کمک به بهبود خواب اشاره کرد.
